|
Góra Fudżi (od 2013 r.) Stała się znakiem rozpoznawczym Japonii i wywarła wpływ na rozwój sztuki zachodniej. Wpis UNESCO obejmuje 25 miejsc, które oddają istotę sakralnego krajobrazu. |
|
Wyspy Ogasawara (od 2011 r.) Obiekt, który obejmuje ponad 30 wysp zgrupowanych w 3 archipelagach. Występuje tu bogactwo fauny, m.in. tzw. latający lis z Boninu, skrajnie zagrożony wyginięciem gatunek nietoperza oraz 195 zagrożonych gatunków ptaków. |
|
Hiraizumi – świątynie, ogrody i inne związane z buddyzmem Czystej Krainy (od 2011 r.) Kompleks obejmuje 5 miejsc wraz ze świętą górą Kinkeisan. Na obszarze wpisanym znajdują się w nim pozostałości budynków rządowych pochodzących z XI i XII wieku. |
|
Kopalnia Srebra w Iwami Ginzan (od 2007 r.) Położona jest pośród niewysokich, sięgających 600 metrów gór, u podnóża których rozciągają się głębokie doliny rzek. W nich właśnie zachowały się pozostałości rozległych kopalń, wytapialni, rafinerii metali oraz stanowisk wydobywczych czynnych od XVI aż do XX wieku. |
|
Shiretoko (od 2005 r.) Zespół obejmuje obszar lądowy, rozciągający się od środkowej części półwyspu aż po jego skraj (Przylądek Shiretoko) i przyległy obszar morski. Ma szczególne znaczenie dla kilku gatunków morskich i lądowych, tj. sowa japońska, roślina Viola kitamiana, lew morski Steller i gatunki waleni. |
|
Święte miejsca i drogi pielgrzymkowe w regionie góry Kii (od 2004 r.) Święte miejsca – Yoshino i Omine, Kumano Sanzan oraz Koyasan ukryte są w gęstych lasach gór Kii, rozciągających się nad Oceanem Spokojnym. Połączone drogami pielgrzymkowymi ze starożytnymi stolicami Nara i Kyoto, są przykładem symbiozy dwóch tradycji religijnych: rdzennie japońskiego szintoizmu i buddyzmu. |
|
Region Gusuku oraz pokrewne zabytki Królestwa Riukiu (od 2000 r.) Grupa zabytkowych obiektów ilustruje 500 lat historii Riukiu (XII-XVII w.). Ruiny zamków wznoszących się w widowiskowych, wysoko położonych miejscach, stanowią świadectwo struktury społecznej, charakterystycznej dla przeważającej części tamtego okresu. |
|
Świątynie i sanktuaria w Nikko (od 1999 r.) Świątynie i sanktuaria w Nikko oraz ich naturalne otoczenie od wieków stanowiły święte miejsce, słynące z arcydzieł architektury oraz sztuki zdobniczej. Są one ściśle związane z historią szogunów Tokugawa. |
|
Zespół zabytkowy miasta Nara (od 1998 r.) Nara była stolicą Japonii w latach 710-784. Zabytki historyczne Nary – świątynie buddyjskie, sanktuaria szintoistyczne oraz odkryte ruiny wielkiego pałacu cesarskiego – dają pełny obraz życia w stolicy Japonii w VIII w., w okresie głębokich przemian politycznych i kulturalnych. |
|
Sanktuarium shinto w Itsukushima (od 1996 r.) Wyspa Itsukushima od najdawniejszych czasów stanowi święte miejsce szintoizmu. Sanktuarium pochodzi z XIII w., a jego harmonijnie położone budynki świadczą o wysokich umiejętnościach artystycznych i technicznych ich budowniczych. |
|
Pomnik Pokoju w Hiroszimie (Katedra Genbaku) (od 1996 r.) Jedynym budynek, który zachował się blisko miejsca, w którym, 6 sierpnia 1945 r. wybuchła pierwsza bomba atomowa. Dzięki wielu wysiłkom, w tym mieszkańców Hiroszimy, został on utrzymany w stanie, w jakim znajdował się zaraz po wybuchu bomby. |
|
Zabytkowe wioski Shirakawa-go i Gokayama (od 1995 r.) Wioski, położone w odizolowanym przez stulecia regionie górskim, wyróżniają się domami w wiejskim stylu budowlanym gassho. Kilkukondygnacyjne domy, pokryte wysokim słomianymi dachami, są jedyne w Japonii. |
|
Zespół zabytkowy dawnego Kioto (miasta Kioto, Uji i Otsu) (od 1994 r.) Kioto, zbudowane w 794 r. i wzorowane na stolicach dawnych Chin, było stolicą cesarską Japonii od założenia do połowy XIX w. Jako ośrodek kultury japońskiej od przeszło tysiąca lat, Kioto odtwarza rozwój drewnianej architektury japońskiej oraz japońskiej sztuki ogrodowej. |
|
Shirakami-Sanchi (od 1993 r.) Górzysty, pozbawiony dróg i szlaków obszar na północy wyspy Honsiu, zachował ostatnie dziewicze połacie lasów chłodnej strefy umiarkowanej, składających się z buków Siebolda. Lasy te zamieszkują czarne niedźwiedzie, serau i 87 gatunków ptaków. |
|
Yakushima (od 1993 r. ) Położona jest w miejscu styku obszarów zoogeograficznych Palearktyki i krainy orientalnej. Porasta ją bogata flora, wśród których bardzo stare okazy cedru japońskiego sugi, jak również relikt jedynego w regionie pierwotnego lasu wilgotnego ciepłej strefy umiarkowanej. |
|
Pałac Himeji (od 1993 r.) Najdoskonalej wyraża japońską architekturę pałacową początków XVII w. Składa się z 86 budowli, z rozwiniętego systemu obronnego oraz z pomysłowych systemów zabezpieczeń, pochodzących z początku okresu shogunatu. Pałac stanowi arcydzieło architektury drewnianej, łączące funkcjonalność z estetyką. |
|
Zabytki buddyjskie zespołu świątynnego Horyu-ji (od 1993 r.) Zespół obejmuje około 48 zabytków buddyjskich. Niektóre z nich, zbudowane na przełomie VII i VIII w. należą do najstarszych zachowanych na świecie budowli drewnianych. Ilustrują adaptację pochodzącej z Chin architektury buddyjskiej. |